تپش کاربافی در دستان سفیدپوشان ورزنه

کاربافی یکی از هنرهایی است که بانوان سفیدپوش ورزنه از دیرباز به آن پرداخته و حتی در روزگار پرآبی اصفهان پنبه موردنیاز این هنر را در ورزنه کشت می کردند؛ - حالا اما تنها تعداد معدودی از بانوان این شهر به کاربافی ادامه می دهند.

پیش تر سکینه شهباز را در نمایشگاه ملی صنایع دستی دیده بودم که در چهل ستون اصفهان برگزارشد و البته آنجا گپ وگفت مفصلی هم داشتیم، تا اینکه چند روز قبل گذارم به ورزنه افتاد و کویرش.

اما لیدر خوش ذوق ما در این تور تصمیم گرفته بود تا شرکت کنندگان را در بازار این شهر با پارچه های حاصل از هنر ناب کاربافی ورزنه نیز آشنا کند؛ برای من اما بازار کافی نبود و بی درنگ نام کبرا خلیلی و سکینه شهباز از ذهنم گذرانده شد.

ازاین رو و در فرصت به دست آمده با همراهی لیدر هنردوست مان تصمیم گرفتم چند دقیقه ای به دیدار سکینه شهباز بروم، در خانه اش که البته کارگاه کاربافی او نیز همان جا برپا بود، درست روبه روی مسجد حاج عزیز ورزنه.

نشانی را خودش به من داده بود، زمانی که در چهل ستون دیدمش.

به هرحال فرصت اندک بود، ولی برای ادای احترام، چند دقیقه ای مهمانش شدم، سلامی بود و علیکی، خدا را شکر سرپا بود و در حال کاربافی.

درنهایت امروز تصمیم گرفتم گفت وگوی گذشته را همراه با آنچه در روز دیدارمان در ورزنه سخن گفتیم در هجدهمین شماره از خاک سر