بدیع الزمان فروزانفر؛ شگفتی ساز حوزه ادبیات و حکمت کلاسیک

بدیع الزمان فروزانفر به جز تدریس و پرورش شاگرد، در حوزه احیای آثار ادبیات و حکمت کلاسیک ایران تلاش بسیار کرد.

- ایسنا/خراسان جنوبی بدیع الزمان فروزانفر به جز تدریس و پرورش شاگرد، در حوزه احیای آثار ادبیات و حکمت کلاسیک ایران تلاش بسیار کرد.

محمدحسین بشرویه­ ای معروف به بدیع‏ الزمان فروزان­فر فرزند آقا شیخ علی بشرویه­ ای در سال 1276 هجری شمسی در بشرویه از توابع استان خراسان جنوبی زاده شد.

به گزارش ایسنا، مقدمات علوم را در زادگاه خود آموخت و آنگاه راهی مشهد شد و از محضر استادان ادب حوزه خراسان هم چون ادیب نیشابوری بهره برد.

حدود سال 1300 به تهران رفت و تحصیلات خود را در مدرسه سپهسالار ادامه داد و چندی حجره­ ای در مسجد سپهسالار داشت.

در جوانی در همان مدرسه به تدریس پرداخت و چندی بعد در سال 1305 به سمت معلمی دارالفنون و دارالمعلمین عالی منصوب شد.

در سال 1313 به معاونت دانشکده معقول و منقول (الهیات) منصوب شد.

در سال 1314 هیئت ممیزه دانشگاه تهران مرکب از نصرالله تقوی، علی اکبر دهخدا و ولی الله نصر تألیف ارزنده او به نام تحقیق در زندگانی مولانا جلال الدین بلخی را ارزیابی و به او گواهی­نامه دکتری اعطا کرد.

به استناد این گواهی­نامه در همان سال به سمت استادی دانش سرای عالی و دانشکده­ های ادبیات و معقول و منقول منصوب شد.