آهوی جبیر؛ کم آبی و تراژدی انقراض

رییس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان نهبندان گفت: جاده سازی و چرای بی رویه دام ها، خشکسالی و طرح های توسعه ای مانند استخراج معادن، از عوامل کاهش جمعیت جبیر در شهرستان نهبندان است.

- ایسنا/خراسان جنوبی رییس اداره حفاظت محیط زیست شهرستان نهبندان گفت: جاده سازی و چرای بی رویه دام ها، خشکسالی و طرح های توسعه ای مانند استخراج معادن، از عوامل کاهش جمعیت جبیر در شهرستان نهبندان است.

جـِبیر از انواع آهوی بومی شبه قاره هند و ایران است.

در گذشته این جانور یکی از انواع آهوی گرمسیری پنداشته می شد اما مطالعات ژنتیکی جدید جدایی این دو جانور را مشخص کرده است.

این حیوان در کشورهای هندوستان، پاکستان، افغانستان و ایران دیده شده است و بیشتر در مناطق بیابانی و گرم زندگی می کند.

مهم ترین تفاوت های آن با آهو این است که اندازه ای کوچک تر و بدن ظریف تر و لاغرتر دارد.

هر دو جنس نر و ماده شاخ دارند، درحالی که در آهو فقط جنس نر شاخ دارد.

گوش ها و دم آن معمولاً از آهو بلندتر است.

ماده ها دارای شاخ های نازک و بلند هستند، شاخ جبیرهای نر قوس زیادی به خارج ندارد و قدری موازی به نظر می رسد.

جانور پرطاقتی است و شرایط مناطق کویری را به خوبی تحمل می کند.

به آب کمی نیاز دارد و آب مورد نیاز خود را از گیاهان تأمین می کند.