حکایت شوربختی بزرگترین دریاچه ایران/ وعده هایی که نمک روی زخم است

دریاچه ارومیه سال ها است حال و روز خوشی ندارد و بدترین روزهای خود را سپری می کند، این روزها خبری از دریاچه نیست و تا چشم کار می کند خشکی و نمک است.

- خبرگزاری مهر ، گروه استان ها- اسرا درویشی: به رسم همیشگی، هرازگاهی موضوع دریاچه ارومیه مورد توجه قرار گرفته و سپس فراموش می شود؛ طی هفته ی اخیر نیز مجدداً با خبر تأخیر در انتقال آب تونل کانی سیب موضوع دریاچه ارومیه مورد توجه قرار گرفت و خیلی زود همه آرام شدند و به فراموشی سپرده شد.

خشکی دریاچه ارومیه اصلاً موضوع عجیب و غریبی نیست، سال ها است که روی آن بحث می شود و مسئولان زیادی روی کار آمدند و رفتند، مسئولانی که به جای آب، با وعده های خود، دریاچه را پر کردند! دریاچه ارومیه روزگاران گذشته آبی بود و بیکران اما حالا دیگر نفسی برای جنبش ندارد و تنها نمک مانده است و نمک؛ منتظر است که باد نمک ها را بلند کند و به این سو و آن سو ببرد، دریاچه دیگر نای ایستادن ندارد.

دیگر چیزی به نام دریاچه باقی نمانده است و شوره زاری بیش نیست، وقتی دریاچه را می بینی، یاد پرندگان مهاجری میافتی که روزی آخرین مقصدشان دریاچه نیلگون ارومیه بود، یاد آرتمیاهایی که فقط و فقط در این دریاچه یافت می شدند و هزاران چشم منتظر محقق شدن وعده های مسئولین.