کایینی: ثابتی شکنجه گر ساواک، نابخردی به خرج داد و آفتابی شد

او در کمیته مشترک، از شنیدن صدای ناله و فریاد شکنجه شوندگان لذت می بُرد و سرِ حال می آمد! این را شلاق به دستانش می گفتند.

- ‍ به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری فارس محمدرضا کایینی، تاریخ پژوه در صفحه شخصی اش نوشت: موجودی که در میانه تصویر می بینید، شاید برای جوانانِ امروز ناشناخته باشد، اما برای نسل انقلاب یا تاریخ پژوهان معاصر، پدیده ای آشناست.

او از تیره بهاییان سنگسرِ سمنان است؛ چون هژبر یزدانی.

خودش می گوید بی دین است، بعید هم نیست؛ چه منحنی حیات او با این مدعا مماس می نماید.

مردم ایران، لایق دموکراسی نیستند! او در دوره مسئولیت خود در ساواک و به ویژه اداره سوم، معتقد بود که مردم ایران لایق دموکراسی نیستند و برقرار شدن آن تنها دست ما را می بندد.

هم از این روی، هر کس از بودنِ خود سخن می کرد، به دستور او به آپولو و داغ و درفش رهنمون می شد! زخمِ اوامر او، هنوز بر تن و روح مبارزان انقلاب هست.

لذت از شکنجه شدن اسیرانِ بند پهلوی او در کمیته مشترک، از شنیدن صدای ناله و فریاد شکنجه شوندگان لذت می بُرد و سرِحال می آمد! این را شلاق به دستانش می گفتند.

از همین طریق هم چنان قاپ شاه را دزدید، که به او اختیار داده بود که تلفنِ هر کَس، از جمله مافوق خود نعمت الله نصیری را کنترل کند.