عرفان پور: یک اثر هنری در روایت تلخ ترین ماجرا ها هم می تواند روزنه های امید را نگاه دارد

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو،استاد میلاد عرفان پور در ششمین  شب از محفل سینمایی آرمان گفت: هنر در باور ما موجودی زنده ست که نبضش با امید می زند.

- میلاد عرفان پور گفت: یک اثر هنری در روایت تلخ ترین ماجرا ها هم می تواند روزنه های امید را نگاه دارد.

نقش آفرینی و کنش گری یک مادر اولین و مهم ترین نشانه ی یک فیلم امید بخش است.

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو،استاد میلاد عرفان پور در ششمین  شب از محفل سینمایی آرمان گفت: هنر در باور ما موجودی زنده ست که نبضش با امید می زند.

در این فیلم، مادر به عنوان سرچشمه امید محوریت دارد.

مادری که در مواجهه با قطعی ترین یاس ها و بن بست ها باز هم امید را فریاد می زند و نمی خواهد پایان امید و زندگی را بپذیرد.

در فیلم جنگ با ناامیدی، جنگ با تباهی است و جدال بر سر بازیابی زندگی جریان دارد.

سمت امید در فیلم چندان که به صراحت بیان می شود سمت کربلاست.

سمت ناامیدی سبب کشتن و یا مسخ فطرت انسان است.

وی افزود: در این اثر، درون اردوگاه اشرف تصویر نمی شود و بیرون آن که کمپ خانواده های منتظر قراردارد بستر اتفاقات است.

این مطلب شاید دستمایه نقد باشد از آن جهت که فیلمساز بخش اصلی این روایت را از چشم مخاطب پنهان می کند.