کُردها، اهرم مقابله با جسارت های بغداد

کاش مرتکب اشتباه راهبردی تقویت یک جانبه بغداد در برابر کردها نشده بودیم تا امروز در برابر موجودیتی به نام عراق این گونه منفعل نمی ماندیم.

- سپهر قاضی نوری* این روزها با مشاهده جسارت مسئولان عراقی و به ویژه نخست وزیر عراق (که از قضا به قدرت رسیدنش کاملاً مرهون حمایت های ایران است) در مورد نام جعلی خلیج فارس، بیش از قبل به این فکر می کنم که تا حال چه فرصت خوبی را برای حمایت از کردهای عراق از دست داده ایم.

کردستانی نیرومند در عراق به ویژه اگر شامل شهر نفتی کرکوک باشد -که در زمان صدام ساختار جمعیتی آن به زبان کردها تغییر داده شد- نقش یک متحد راهبردی و تاریخی را برای ایران ایفا خواهد کرد و می تواند بهترین اهرم برای فشار بر بغداد و آنکارا و حتی دمشق باشد.

چراکه کردستان عراق بین دشمنان قومی خود محصور است و جدای علایق تاریخی و فرهنگی گزینه ای جز اتحاد با ایران ندارد.

در میان اقوام ایرانی که به زور قدرت های سلطه گر از ایران جدا شدند، نظیر ترکمن ها (که در معاهده آخال توسط روسیه از ایران دور ماندند) و افغان ها (که در معاهده پاریس توسط انگلستان از ایران تجزیه شدند) و آذری ها و ارمنی ها و گرجی ها (که در جریان جنگ های قفقاز، روسیه آن ها را اشغال کرد) و عراقی ها (که عثمانی طی عهدنامه ذهاب از ایران جدا ساخت )، هیچ یک به اندازه �