روزی با مادران دل شکسته در خانه سالمندان بابل

چشم های مادران خسته و دل شکسته به درهای خانه سالمندان خشک شد اما مهر مادری همچنان در وجودشان موج می زند.

- خبرگزاری مهر ، گروه استان ها - صدیقه قربان نیا: مادر بودن حال خوب و زیبایی است، عشق می خواهد و صبر و کسی نمی تواند پای جای پای مادر بگذارد.

باید مادر بود تا حس مادری را درک کرد.

گذرمان در یک روز سرد زمستانی به مرکز نگهداری سالمندان باب الحوایج شهرستان بابل می افتد که مادران سالمند و زنان بی سرپرست در آن نگهداری می شود و آمدیم تا حال مادرانی را بپرسیم که نگاهشان به درهای امید خشک شده است و به رغم آن که فراموش شده اند اما عشق مادری همچنان در وجودشان موج می زند.

اکنون و در این سرمای زمانه و روزگار، مرکز نگهداری سالمندان، آخرین خانه امید برای آنها است، خانه ای برای دل های شکسته و چشمان خیره شده به در تا شاید فرزندی از آن با مهر به درون پا گذارد و سراغی از مادران دلشکسته و تنها بگیرد.

با آن که تمامی پرسنل مرکز نگهداری سالمندان به مهر با آنها رفتار می کنند اما جای خالی فرزندان در زندگی آنها محسوس است و این را می توان در نگاه های تمام مادران خسته و دلشکسته این مرکز به نظاره نشست و می توان در نگاه سرد و بی فروغ مادرانی نظیر سپیده خانم و ننه سلیمه دید.