روایتی از مهمانی زنانه به میزبانی رهبرمعظم انقلاب

هیچ آمدنی شبیه به رفتن نیست.

آمدن و سلام کردن ها ، رفتن و خداحافظی کردن ها در مهمانی ها را می گویم.

مصداق بارزش درست همین مهمانی زنانه روز چهارشنبه بود که خبرش همه جا پیچید.

- مهمانی زنان فرهیخته و نخبه در دیدار با پدری مهربان.

این طور مواقع انگار پایت را که در حریم صاحب خانه می گذاری؛ هر چه صاحب خانه عزیزتر باشد دل کندن از خانه اش سخت تر می شود.

هر چه مهمان نوازی عاشقانه تر و بی ریاتر باشد پایت می چسبد به کف خانه و دلت نمی خواهد خداحافظی کنی؛ همش معطل می کنی! یاد حرف های نگفته ات می افتی و هی می مانی که بیشتر بمانی.

راستش قصد دارم در این حاشیه نگاری دیدار زنانه با رهبر معظم انقلاب، ابتدا از لحظه خداحافظی برایتان بگویم.

اصلاً گزارشم را از آخر شروع می کنم.

می خواهم طعم خوش دیدار، بماند برای آخر، تا درجانتان بنشیند و خاطره اش ماندگارتر شود.

مثل کودکی که خوراکی های خوشمزه اش را جدا می کند و با وسواس کنار بشقاب غذایش می چیند تا دستِ آخر آن ها را بخورد تا به قول خودش مزه اش نرود! مزه این دیدار برایتان جاودان باشد حالا اگر حال و هوای این گزارش، حضور پررنگ زن ها باشد که اغلبشان با فرزندان قد و نیم قد به این دیدار آمده اند و فضا پرشده باشد از نماهای بصری مادری و فرزندی، طوری که اغلب واژه های به گوش رسیده قربان صدقه رفتن های مادرانه باشد، شی