تکان دهنده؛ لباس های آشغالی های تهران پرفروش شدً

لباس هایی که از مردم فقیر با نرخ نازل خریده شده یا از سطل های زباله آمده اند، بعضی هم از دیوار مهربانی و به اسم خیرات جمع شده اند و البته دزدی از طناب های رخت خانه ها.

- چند قدمی با مغازه های تاناکورا بیشتر فاصله ندارد، اما از زمین تا رنگ آسمان بالای سرشان هم با هم فرق دارد.

باغچه گاراژی است ته کوچه بلند و باریک امین الدوله که به قول اهالی بازار انگار ته دنیاست و هیچ شباهتی به دالان تاناکورا ها ندارد؛ نه خبری از مغازه و لباس های آویزان و اتو شده وارداتی است، نه میزی که تل لباس ها را به آغوش بکشد و نه دیگر حتی بوی خاص لباس های تاناکورا.

  اینجا در همان بدو ورود بوی چرک و کهنگی لباس ها زیر دماغت می خورد.

جلوی در ورودی مردی با پیراهن مشکی و شکم بزرگ روی زمین نشسته و بساطش را پهن کرده است؛ دو جفت کفش، تل نه چندان بزرگی از لباس های کهنه در هم گره خورده، چند نوار کاست قدیمی، یک اتوی نارنجی رنگ، بیش از 10 ساعت مردانه.

دو تا تیکه می خوای بخری، همه بساط من رو به گند می کشی.

؛ این جمله را با عصبانیت درحالی که انگشتش را میان چند اسکناس در حال شمارش گذاشته، به زنی می گوید که در حال زیر وروکردن لباس هاست.

چند قدم جلوتر، درست در مرکز گاراژ حدود هفت، هشت مرد که می خورد همگی بیش از 40 سال داشته باشند، در فاصله چند سانتی متری یکدیگر بساط کرده اند.