جامی، خِرَد به جای تضرّع برای خلاصی

«تو را مخیّر ساختم.

اگر خواهی، به یک ضربت پنجه، جان تو را بستانم و اگر خواهی لقمه لقمه تو را طعمه خود گردانم.

» - تو را مخیّر ساختم.

اگر خواهی، به یک ضربت پنجه، جان تو را بستانم و اگر خواهی لقمه لقمه تو را طعمه خود گردانم.

به گزارش ایسنا، عصر ایران نوشت: بهارستان جامی به سبک گلستان سعدی و با نثر آهنگین همراه با شعر و حکایت هایی آموزنده است.

هر چند هیچ کتابی هم سنگ گلستان نیست و در زبان آوری شاعری همچون سعدی سراغ نتوان گرفت اما جامی هم طبع لطیفی داشته و بی قصد رقابت با شاعران پیشین و در عین ابراز علاقه و ارادت به سعدی و حافظ آثاری بر جا گذاشته و بهارستان از این دست است و حکایت زیر از روضه هفتم نقل می شود: شغالی، خروسی را در خواب، سحر بگرفت.

فریاد برداشت که من مونسِ بیدارانم و مؤذّنِ شب زنده داران.

از کشتن من بپرهیز و خون مرا به تیغ تعدّی مریز! چرا بی موجبی با من ستیزی؟ که خواهی بی گنُه خونم بریزی؟ شغال گفت: من در کشتن تو چنان یک جهت نیستم که به هیچ وجه از آن بازایستم.

خاطر خود را از اختیار بپرداختم و تو را در این صورت مخیّر ساختم.

اگر خواهی، به یک ضربت پنجه، جان تو را بستانم و اگر خواهی لقمه لقمه تو را طعمه خود گردانم.

جز به تدبیر خِرَد از سر خود دفع مکن با تو شریری اگر شور و شری گیرد پیش به تضرع مسِپُر راه خلاصی که به آن از بدش گر گذرانی �