کشاورزی به صرفه نیست، چای کاری که بماند!

کشاورزان مازندرانی در شرایط سخت اقتصادی که با مشکلات تورمی ناشی از افزایش قیمت ارز دست وپنجه نرم می کنند؛ فروش محصولات کشاورزی نتوانسته خواسته ها و انتظارات آنان را برآورده کند.

- این موضوع حتی داد چایکاران که محصولات آنان با خرید تضمینی دولت مواجه است را درآورده چراکه مطالبات آنان هنوز به طور کامل پرداخت نشده است.

در مورد محصول پرطرفدار چای، نکته قابل توجه گستره و پراکندگی کشت این محصول در کشور است.

چای در مازندران تنها در شهرستان های عباس آباد با حدود 25 هکتار، تنکابن با حدود 1100 هکتار و رامسر با حدود 1200 هکتار که جملگی در غرب استان واقعند، تولید می شود و عمده اراضی چایکاری کشور در استان گیلان قرار دارند.

مطابق آمارها 90 درصد مزارع چای کشور در استان گیلان و 10 درصد در مازندران قرار دارد؛ مجموع سطح زیر کشت باغات چای حدود 26 هزار هکتار بوده که در محدوده ای به طول 203 و عرض 90 کیلومتر از مرکز گیلان در منطقه فومنات تا غرب مازندران در شهر کلارآباد به صورت نامنظم، مجزا، با فواصل کم و زیاد و دور و نزدیک گسترده شده است به طوری که حدود 30 درصد باغ ها در جلگه و باقی در مناطق کوهپایه ای قرار داشته و رقمی بیش از 60 هزار نفر در صنعت چای کشور اشتغال دارند.