دروازه برزیلی ها و خشک شدن دریاچه ارومیه

ما تنها لیگی در دنیا هستیم که سه فصل پیاپی است که از یک توپ استفاده می کنیم و هیچ کس نیست به این موضوع اشاره کند که همین توپ ها بخشی از تاریخ هستند و می شود بر اساس آنها لیگ ها را تشخیص داد.

- عصر ایران؛ مصطفی داننده- در اوایل دهه 90 میلادی، گزارشگران فوتبال ایرانی و خارجی ضمن ستایش از فوتبال زیبای برزیل به ضعف دروازه بانی این تیم اشاره می کردند.

    دلیل این ضعف هم علاقه وافر مردم برزیل به گل زدن و حرکت به سمت دروازه بود.

تقریبا آنهایی که استعدادی در فوتبال نداشتند به سمت دروازه بانی می رفتند.

برزیلی ها اما خیلی زود به این مسئله پی بردند که برای قهرمانی تنها فوتبال زیبا کافی نیست، گل نخوردن و خوب دفاع کردن هم لازم است.

    شناخت نقطه ضعف و ترمیم آن باعث شد که برزیل در کنار مهاجمان و هافبک های قدرتمند، دروازه بان های شاخصی را هم به جهان معرفی کند.

  همین الان که این یادداشت را می خوانید آلیسون بکر دروازه بان لیورپول و ژولیو سزار گلر منچستر سیتی از بهترین شماره یک های جهان هستند.

پیش از آنها نیز کلودیو تافارل، دیدا، سزار و مارکوس، سنگربان های شایسته ای برای تیم ملی برزیل بودند.

    حالا چرا به داستان تیم ملی برزیل و دروازه بان هایش اشاره کردم؛ می خواستم به اینجا برسم که می شود با یک برنامه ریزی درست، مشکل های بزرگ را تبدیل به یک نقطه