انسان و طبیعت 2 ویژگی اساسی شعر «مفتون» بود

طبیعت گرایی و نگرش به انسان دو ویژگی شعرهای مفتون امینی است؛ البته واگویه های نصیحت گرایانه در کارهای پایانی اش دیده می شود.

- این شاعر و منتقد ادبی در پی درگذشت مفتون امینی به ایسنا، درباره ویژگی ها شعر و جایگاه او در جریان شعر معاصر گفت: شعر مفتون یک شعر چندوجهی در زمان های مختلف بوده است؛ او در اوایل شاعری شعرهای کلاسیک می گفت و از یاران آل احمد و مرحوم ساعدی بود.

مفتون آذربایجانی بود و به تدریج به سمت شعر نیمایی آمد، در سال های اخیر نیز یک سری شعر واگویه داشت که از جنبه شعر نیمایی دور شده و موسیقی جانبی خاص خود را داشت.

او افزود: بیشتر چشم انداز شعر واگویه، یک جور نگرش به طبیعت و طبیعت گرایی و نگرش به انسان در فضای آرمانی بوده است.

چندین کتاب که از او چاپ شده است، فضای شعری روزگار پایانی اش، واگویه هایی بوده که به سمت شعر کوتاه رفته بود.

نگرش به طبیعت و انسان دو ویژگی اساسی شعر او بود، البته یک جور واگویه های نصحیت گرایانه در کارهای آخرش دیده می شد.

معتقدی سپس بیان کرد: مفتون از نظر شخصیتی، آدم خوب و میانه ای بود، فضای شعر شاملویی را خیلی می پسندید و زمانی با شاملو روابط نزدیکی داشت.

این اواخر کمتر در محافل دیده می شد و به گمانم تجربه های شعری پایان عمرش، فضاهای نزدیک به زبان امروز بوده که این موضوع او را از گذشته هایش دور م�