دروازه بانی که هنرمند بزرگی شد

رویای پسربچه مورد نظر ما این نبود که گُل بزند و از تشویق تماشاگران کیفش کوک شود.

نه! ماجرا جور دیگری بود .

او دلش می خواست دروازه بان باشد و به تنش پیچ و تاب بدهد و توپ را بگیرد که وارد دروازه نشود.

- رویای پسربچه مورد نظر ما این نبود که گُل بزند و از تشویق تماشاگران کیفش کوک شود.

نه! ماجرا جور دیگری بود .

او دلش می خواست دروازه بان باشد و به تنش پیچ و تاب بدهد و توپ را بگیرد که وارد دروازه نشود.

این پسربچه که نامش علی رفیعی است، اما بعدتر یکی از مهم ترین هنرمندان تئاتر کشور شد.

آنچه پیش رو دارید، گزارشی است درباره سال های نوجوانی و جوانی علی رفیعی، هنرمند شناخته شده تئاتر که دهه 30 برای تحصیل در رشته تربیت بدنی راهی پاریس شد ولی دهه 50 به عنوان یکی از کارگردانان و مدرسان خوش ذوق تئاتر به کشورش بازگشت.

این گزارش برگرفته از گفتگوی امید روحانی با علی رفیعی است که بهار سال 1378 در مجله صحنه منتشر شده است.

پسرک شیرین اصفهانی دو صفت عمده داشت؛ بلندپروازی و شیفتگی به زیبایی.

به سبب شرایط خانواده به ناچار باید کار می کرد.

در تابستان ها بلال می فروخت و زمستان ها شلغم ولی حتی در همان روزهای سخت هم آنچنان خوش لباس بود که کسی فکرش را نمی کرد این لباس با چه سختی بر قامت پسرک نشسته است.