روایت هایی از مراودات علامه طباطبایی و امام راحل/ علامه: ایشان استاد من، آقای خمینی هستند!

ماه 1360، آیت الله سید محمدحسین طباطبایی معروف به علامه در پی یک دوره بیماری، دعوت حق را لبیک گفت.

درگذشت ایشان چنان سنگین بود که امام خمینی رحلت علامه را ضایعه ای برای حوزه های علمیه و مسلمین خواندند.

   یک جلسه جالب و شیرین   امام و علامه مراودات بسیاری با یکدیگر داشتند؛ این مراودات هم شامل مسائل علمی می شد و هم پیرامون مسائل سیاسی بود.

 آیت الله ابراهیم امینی از شاگردان علامه طباطبایی و امام خمینی(ره) دراین باره می­ گوید: زمانی که در درس خارج فقه و اصول امام خمینی(ره) و درس فلسفه علامه طباطبایی شرکت می کردم و به این دو استاد بزرگوار شدیداً ارادت داشتم.

قصد کردم آن دو عزیز را به مهمانی در حجره مدرسه دعوت کنم، ولی در پذیرفتن دعوت اطمینان نداشتم؛ خوشبختانه با کمال سادگی دعوتم پذیرفته شد.

از این توفیق بسیار شادمان بودم؛ زیرا مدت ‏ها بود که آرزو داشتم روزی با این دو استاد محبوب هم غذا شوم.

غذایی ساده و طلبگی در حجره طبخ کردم و در انتظارشان بودم.

بعد از نماز ظهر و عصر تشریف آوردند.

برخورد آن دو بزرگوار در حد احترام و سلام و احوالپرسی متعارف بود.

بعد از پذیرایی مختصر خواستم از فرصت استفاده کنم و با طرح یک مسئله فلسفی، آن دو استاد فلسفه را به بحث و جدال طلبگی بکشانم.