امید به امید را در جامعه زنده کنیم

اگر جامعه امروز ایران به اصلاحاتی عمیق و حقیقی امیدوار نشود، ممکن است چونان آتشی زیر خاکستر بماند و هر از گاهی با چاشنی خشونت دوباره و چند باره، - هویت خود را نمایان کند.

عصر ایران؛ سجاد بهزادی - این روزها شاید حس ناامیدی از وضعیت، گریبان بسیاری را گرفته باشد.

حس ناامیدی که از خود ناامیدی بدتر است.

مانند احساس ناامنی که از خود ناامنی بدتر است.

در عین حال مگر راهی جز امید وجود دارد.

باید احساس امید را در جامعه تقویت کرد حتی اگر نشانه های ان کم رنگ تر از همیشه باشد.

به قول مهاتما گاندی جایی که احساس عشق هست زندگی هم هست.

حتی اگر گفته شود که احساس مفهومی در تضاد با عقل و منطق است، به اعتقاد من باز مقدس است.

در زندگی همه ما گاهی پیش می آید که با حساب سرانگشتی ، تعقل ورزی و دوتادوتا کردن، وضعیت برای ادامه زندگی و معاش بغرنج می شود، اما احساس مان بد نیست و با احساس خوب مان و امیدمان، تنگناها را دور می زنیم و زندگی می کنیم.

من این وضعیت را چیرگی احساس بر منطق می دانم.

بسیاری از پدران و مادران ما در این وضعیت، بارها زیسته اند و از دنیا رفته اند.

آنها سرشار از رنج بودند اما کمتر احساس رنج داشتند.

به قول مسعود بهنود چه خوش به دل بودند پدران ما وقتی پریان دریایی و الهه نیکی و خدای بدی ها را باور داشتند.