میراث ناملموس ایران در آیینه جهان/1

میراث فرهنگی ناملموس از جمله ترانه، موسیقی، صنایع دستی و .

تولیدات و فرایندهای فرهنگی هستند که با گذشت زمان و از نسل های پیشین باقی مانده اند؛ - این موارد شکل هایی از فرهنگ هستند که قابلیت ثبت و ضبط دارند اما ملموس و فیزیکی نیستند.

موسیقی ایران نیز از دسته هنرهایی است که طی سال ها سینه به سینه از استاد به شاگرد منتقل می شد و برای آنچه که امروز به عنوان موسیقی سنتی ایران معرفی می شود، افراد نامدار بسیاری تلاش کرده اند.

ردیف موسیقی اصیل اولین پرونده مستقل ایران بود که در مهر 1388 در فهرست میراث معنوی یونسکو به ثبت رسید.

پیشینه هنر موسیقی در ایران به سال های قبل از میلاد باز می گردد.

به عنوان مثال مهرنگاره ای 3400 ساله در تپه چغامیش دزفول کشف شد که در آن دسته ای نوازنده مشغول نواختن سازهایی چون چنگ، شیپور، تنبک و .

بوده اند.

کشف این سنگ نگاره و آثار مشابه دیگر در این خطه گواه فعال بودن نوازندگان بسیاری در ایران کهن است.

بر اساس اسناد تاریخی موسیقی ایران به پیش و پس از اسلام تقسیم می شود.

موسیقی سنتی ایران از دستگاه ها، مقام ها، گوشه ها، آوازها و فرم های منحصر به فرد خود ساخته شده که امروزه شامل 7 دستگاه و 6 آواز است.

دستگاه شور، دستگاه سه گاه، دستگاه چهارگاه، دستگاه همایون، دستگاه ماهور، دستگاه نوا و دستگاه راست پنج گاه از 7 دستگاه