مرگ سرخ به گاهِ مناجات/ شبی که سومین حرم اهل بیت از خون زائران نمارگذار گلگون شد

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، زائران صف بسته اند.

بنیان مرصوص .

گاهِ مناجات رسیده و نوای اذان مغرب، در حرم طنین انداز شده است.

دختران تازه مکلف شده چادرهای سپید گلدار جشن عبادت را با ذوق پوشیده اند و کنار مادران خود، اقامه بسته اند.

پیر، جوان، زن و مرد دل قرص کرده اند برای آغاز نماز جماعت که ناگهان صدایی مهیب جماعت را نگران و مضطرب می کند.

صدای فریاد و هیاهوی زنان و مردان و کودکان، شبستان امام خمینی را به لرزه درمی آورد.

جوانکی اسلحه به دست، متزلزل و سرگردان، تیراندازی می کند.

به چه کسانی؟ چرا !؟ انگار مسخ شده و ابلیس بر رفتارش احاطه دارد.

تا چشم کار می کند غلغله است و غوغا.

غوغای ظلمی بزرگ و جنایتی فجیع.

دیوارها به سرخی آلاله درآمده و خون گرم، فرش های شبستان را رنگین کرده است.

کودکی در آغوش مادری، هر دو در خون غلتیده اند.

تازه عروس و دامادی آن سوتر، سعی می کنند به مصدومان کمک کنند.

خدام حرم، دل نگرانِ زائران و زائران و نمازگزاران، پریشان و گریان.

محشری برپاست.

هر کدام به سویی می دوند و برای التیام زخم هم، به دنبال مرهمی می گردند.

کودکی که اعضای خانواده اش را در حرم از دست داد در کنار رحل های گلگون شده، شیشه های خرد شده و ضریح دل شکسته، کودکی بی مهابا اشک می ریزد و با خانواده خود را یکجا از دست داده است و خود زخمی عمیق بر انگش�