چرا و چگونه جنبش های اعتراضی رادیکالیزه شدند؟

این جمعیت معترض عصبانی حرف چه کسی را می خوانند و حجت می دانند تا در پی رایزنی او با حاکمیت و وساطت اش به خانه هایشان برگردند؟ - روزنامه هم میهن نوشت: مسئولان ارشد هربار در مواجهه با تجمعات از ضرورت تمایز قائل شدن میان اعتراض و اغتشاش سخن می گویند.

اما پرسش کلیدی این است که چرا مرز میان این دو پدیده، چنین کمرنگ و ناروشن است؟ چرا و چگونه نیروهای رادیکال اپوزیسیون فرصت و زمینه آن را پیدا می کنند تا شعارهای براندازانه را بر موج اعتراضات اولیه سوار کنند؟ جلیقه زردها از سال 2018 در اعتراض به افزایش قیمت سوخت و مالیات به خیابان های پاریس آمدند و این اعتراضات به یکی از پرالتهاب ترین، خشن ترین و سخت ترین مواجهه حکومت و مردم معترض طی دهه اخیر در کشورهای توسعه یافته بدل شد؛ اما در نهایت معترضان خواستار استعفای امانوئل مکرون، رییس جمهوری فرانسه شدند.

بااین حال، وقتی در کشورهای توسعه یافته مردم برای اعتراض به خیابان ها می آیند؛ کمتر تصور می رود که این افراد به دنبال تحولی عظیم در سیستم سیاسی کشور و تغییر نظام حاکم باشند.

معمولا آنچه خواهانش هستند، تغییر رویکرد موجود در دولت یا بیان اختلافات و طرح اعتراضات با حزب حاکم در آن دوره ریاست جمهوری یا مجلس وقت است؛ اما هرچه از این توسعه یافتگی سیاسی فاصله می گیریم، جنبش ها و اعتراضات خیابان�