تعزیه گردانی و روضه خوانی زنان از چه زمانی باب شد؟

در تکیه های عزاداری، زنان ناصرالدین شاه جایگاه مخصوصی داشتند.

مراسم تعزیه زمان ظهر آغاز و زمان غروب آفتاب تمام می شد و شاه با زنانش تا آخر مراسم تکیه را ترک نمی کردند.

- به گزارش تابناک به نقل از همشهری، از زمانی که آل بویه شیعی بر مسند قدرت سیاسی تکیه زدند و آیین های شیعی را رسمیت بخشیدند تا زمان صفویان این سنت ها به شکل های مختلفی تداوم یافتند.

اما در زمان قاجار و در پی تحولاتی که در نگرش حاکمیت و مردم پیدا پدید آمد، به تدریج راه ورود زنان به صحنه های اجتماعی و مراسم عزاداری حسینی گشوده شد.

زنان در دوره ناصرالدین شاه، که در پی سفر به کشور های اروپایی دغدغه های جدیدی پیدا کرده بود، فرصتی یافتند تا در پرتو پاسداشت سنت های عاشورایی خودی عرضه کنند.

در این دوره، براساس پژوهش های متعدد از جمله تحقیقات تاریخ اجتماعی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، زنان با شرکت و مشارکت در عزاداری و تعزیه و نیز در مراسم مذهبی هم به صحنه آمدند و هم به ماندگاری و توسعه آن یاری رساندند.

زنان و محدودیت های حضور در جامعهمحدودیت عرصه های فعالیت برای زنان، حتی برای زنان بسیاری که در دربار حکومتی می زیستند، آنان را به دنبال فرصت هایی برای ابراز وجود یا حضور در جمع می کشاند و هر جا تعزیه ای بر پا می شد، جمعیت زیادی به خصوص زن ها در آن حاضر می شدند.