پیاده روی اربعین با توانیابان/ یک زیارت نیابتی سهم چشم های نگران و پاهای بی قرار

خبرگزاری فارس-همدان؛ سولماز عنایتی: اپیزود اول: عاشقی از سر نو / چشم امان بده بی اراده بغضی در چشمانم شکست و سُر خورد روی گونه، بعد چنگ انداخت به گلویم و کار از کار گذشت، انگاری در این کارزار دلباخته بودم و هوای عاشقی سخت گرفته بود، او هم باران شد و هر دو در جدال فاصله ها مرواری مرواری های غلتان شدیم تا بالاخره جانم به لب رسید و صدای اشک توی گوشش پیچید.

نوبت صدای اشک او بود، چه غوغایی به پا شد، التهاب ثانیه ها از دقیقه هم گذر کرده بود و ما دست به دامن آسمان چشم شدیم تا لحظه ای مجال دهد، مگر بند می آمد این سیل بی وقتی که بر کویر دل باریدن گرفته بود؛ آخر التماس و التجا جواب داد و من و او برحذر شدیم از گریه.

در همهمه اشک، تمنای دلم دوباره عاشق شدن بود این بار به جای او، خواندن زیارتنامه نوبرانه بود به جای او حتی وضو از نو ساختن به رسم اجابت بود فقط به جای او؛ او که می نویسم، بخوانید زهرای 28 ساله؛ همان که صدای غم اندودش مرا به هُرم ریگزارهای صحرا می کشاند و دلم را صد تکه می کرد.

یک بغل حسرت زیارت غوغای آه و اشک و عشقی که خواندید تنها با دو کلمه از پشت فرکانس های موبایل به بار نشسته بود و حالا دیگر جرات گفت و شنود نداشتم، اما زیارت نیابتی بدون دانستن مقصود دل مگر می شود؟ پس راز دلش را پرسیدم و زهرا از همنشینی هفت ساله با ویلچر و غم آوار