«شعرسرایی» در ذات زنان دشتیاتی/ سپیدهایی که در قاب هنر دشتی می ماند+عکس

خبرگزاری فارس- شهرستان دشتی، آزاده حیدری نسب: آدرس را که گرفتم، با دیدن درخت و گل های زیبا و شادابی که جلوی درب حیاط خودنمایی می کرد، گرمای 45 درجه و شرجی طاقت فرسا که با آفتاب سوزان قبل از ظهر شهریور هم قدم شده بود را فراموش کردم و طولی نکشید که چهره متبسم بانو فرّخ رزمی در قاب درب حیاط به استقبالم آمد.

وارد حیاط که شدیم با باغچه پر از گل و زیبای داخل حیاط و پس از آن اتاقی که چیدمان وسایل آن کاملا به سبک زیبا و دلنواز سنتی است روبرو شدم.

  این آفریدگار شور شرجی که به جرات می توانم او را مادر شعر دشتی بنامم، از سن 58 سالگی عشق و احساس خود را در قامت واژه ها بر روی خط دفتر زندگی می نگارد تا سرآغازی باشد برای بارور شدن اندیشه و ذهنش.

تا جایی که تا کنون توانسته است شور و شیدایی ذهن خلّاق خود را در قاب پنج کتاب به نظاره بنشیند.

کتاب هایی که سطر سطر و واژه واژه هر کدام از آن ها تسلّی خاطر روح مادرانه و همسرانه آفریدگار آن هاست.

  از جوانی داستان نویسی و شعر می سرودم با گیرایی و آرامش کلام خاصی شروع به صحبت می کند و از خودش می گوید: در روستای چشم نواز و سرسبز لاور شرقی چشم به جهان گشودم و جوانی ام را در آن روستا گذراندم.

داستان نویسی و سرودن شعر بر می گردد به دوران جوانی ام که نشات گرفته از طبیعت بکر زادگاهم بود.