نیم نگاهی به فاجعه قتل های ناموسی

در بسیاری از این قتل ها، قاتل پس از ارتکاب قتل پشیمان نیست؛ چرا که انجام این قتل را نه برای رضایت و آرامش خود بلکه برای ارضای نیاز خانواده، قبیله، - محله یا هر محیط اجتماعی دیگر انجام داده است و همین تأیید از سوی آن ها برایش کفایت می کند.

حفظ ناموس و غیرت داشتن دو کلیدواژه برای انجام این قتل ها هستند که در هر کدام شان روایتی متفاوت و خونین را رقم می زند.

روزنامه شرق نوشت: قتل مریم – هشت ساله به دست پدر در کوت عبدالله – 1381 – پدر جسد را در گونی گذاشت و در شهر چرخاند و بعد خودش را معرفی کرد.

قتل زهرا – 24 ساله به دست برادر – 1383 – دختر دانشجوی کامپیوتر به خاطر سوءظن برادر کشته می شود.

قتل یک زن، مادرزن و خواهرزاده با اسلحه – 1387 – به دست همسر با انگیزه ناموسی.

قتل یک دختر در پل مدیریت – 1390 - حمله به دو دختر و زدن ضربات متعدد چاقو در خیابان به دست یک مرد با انگیزه ناموسی.

قتل دو دختر 16 و 27 ساله در آبادان به دست عموی شان – 1398.

قتل حدیث به دست پدر – دختربچه به دست پدر و به خاطر انتقام از مادر خفه می شود – 1399.

قتل فاطمه 19 ساله – به دست پسرعمویش – 1399.

قتل ریحانه با ضربات متعدد میله به سرش – به دست پدرش – 1399.

قتل سارا – به دست شوهرش بعد از ضرب و شتم خفه می شود – 1401.