بر سر نی زلف رها کرده ای...

به قول استاد شهید، مرتضی مطهری، عاشورا دو صفحه سیاه و سفید داشت.

صفحه سیاه جنایت هولناکی بود که حرامیان رقم زده بودند و صفحه سفید، حماسه ای که با شهادت حسین و یارانش شکل گرفته و می رفت تا مسیر تاریخ را تغییر بدهد .

- به گزارش گروه دیگر رسانه های خبرگزاری فارس، روزنامه کیهان نوشت: در ایام غمبار شهادت اباعبدالله الحسین علیه السلام و یاران با وفا و بی نظیرش، ستون گفت وشنود را به گونه ای متفاوت می نگاریم و به ماندگاری راهش اشاره ای گذرا داریم.

آن روز غمزده که به پایان نزدیک شد و خورشید آهنگ غروب کرد، حرامیان به هلهله ایستادند و پایان واقعه را جشن گرفتند! با این تصور که دارها برچیده و خون ها شسته اند! و قیام حسین (ع) و یارانش را سرکوب کرده اند هذا یَوْمٌ تَبرَّکَتْ بِهِ بَنُو اُمَیَّهًْ وَ ابْنُ آکِلَهًْ الَْآکبادِ اللَّعینُ ابْنُ اللَّعینِ .

و فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِیادٍ وَ آلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَیْنَ صَلَواتُ اللهِ عَلَیْهِ .

این روزی است که بنی امیه و فرزندان هند جگر خوار آن را مبارک دانستند .

و آل زیاد و آل مروان از کشتن حسین (ع) به شادی نشستند ! .

کربلا و عاشورا، اما داستان دیگری داشت .

کربلا سرزمینی بود به پهنای همه سرزمین ها و عاشورا، روزی به درازای همه روزها.