سه شات از احتضار ژورنالیسم و زنگ خطر افول سردبیری

ژرونالیسم که دارای جایگاه و پایگاه در حکمرانی است سعی دارد، قوام بخش نهادهای اصلی جامعه باشد و به فراگرد و چرخش معنا در جامعه شدت ببخشد اما در عصر شبکه به قهقرا رفته و نحیف و کم توان گشته است.

- خبرگزاری فارس، یادداشت- محمد لسانی*: دو دهه قبل و در گذار واحدهای دانشگاهی و از لابلای کتب ارتباطات و رسانه به تجربیات روزنامه نگاران علاقه مند بودم.

روزی به دعوت سردبیر یک روزنامه به دفتر کارش رفتم.

روزنامه را روی میز مهمان گشود و فریاد زد چرا وضعیت رسانه من اینگونه است که فقط سردبیری صفحه اول دارم و یک روزنامه دیگر را در کنار آن قرار داد و به قیاس وضعیت خود و رقبای گفتمانی اش به خصوص در صفحات داخلی پرداخت.

همینجا برای من مسئله شد که دوره ی آب رفتن سردبیری از صفحات داخلی به صفحه یک شدت گرفته است.

دوره استیلای شبکه های اجتماعی و تضعیف سردبیری گسترش شبکه های اجتماعی تجربه های جدیدتری به رویم گشود.

خبری که دو روز قبل در فضای مجازی دیده بودم با 48 ساعت تأخیر به روی آنتن خبر تلویزیون می آمد.

درهم آمیختگی بشدت با تأخیر رسانه ی ماکرو با میکرو نشان می داد سردبیر دارد نقش ایفا می کند و وقتی پازل خبری اش ناقص است سعی می کند از اخبار فضای مجازی به عنوان مکمل استفاده کند و نگاه مستقلی به فضای مجازی ندارد و آن را چنان سبزی کنار برنج و خورش سفره خ