احیای درختان سرحد آباد با نیم نگاه مسؤولان/حق آبه سرحدآباد کجا می رود؟

خبرگزاری فارس-مریم آقانوری؛ آن وقت ها در عالم بچگی نمی فهمیدم و می خندیدم به حرف پدربزرگ.

- مگر درخت هم تشنه می شود؟! حالا با چشمانم می دیدم درختان تشنه ای که دستهای خشکیده شان به سمت آسمان بلند بود و برگهایشان از ناامیدی روزرد کرده بود.

بعضی برگها هم مردن را به اکسیژن ساختن برای آدم ها ترجیح داده بودند و برای اینکه درختشان در بی وقتی بی لباس نشود، همانجا وفادارانه روی شاخه خشکیده بودند.

از درخت گردوی 150 ساله تا نهال 3 ساله که سیب ها یش خشکیده بود، همه عطش را فریاد می زدند.

شرمم میشد سر بالا کنم و رخ به رخ نگاهشان کنم.

انگار می ترسیدم دینشان مرا بگیرد! نهال های 3 ساله خشکیده باغ آقا محمد یکی از باغداران جوان سرحدآباد، پر از نهال 3 ساله خشکیده بود.

از همه این باغ یک و نیم هکتاری، درخت گردوی تنومند نیمه خشکی، تا بالای دیوار گردن کشیده و سایه انداخته بود.

فضا خیلی شبیه باغ نبود؛ زمین خشکیده و فریاد العطش از درختان بلند بود و علف های خشک در کف باغ زبان درازی می کرد و خشکی ها بیشتر از سبزی ها به چشم می آمد.

  آقا محمد می گوید: کمبود آب این بلا را سر درختان آورده.

سهم حقابه سرحد آباد را کامل نمی دهند.

قانونا هر 10 روزیکبار باید به درختان آب بدهیم.