روایتی از وعده های سر خرمن روحانی به مردم آذربایجان/ دریاچه ای که به جای آب با وعده پر شد!

 دریاچه ارومیه ناخوش است و هیچ کس در این مورد تردیدی ندارد.

طی دو دهه گذشته طرح های دولتی به منظور نجات بخشی و احیای آن از سطح کاغذ فراتر نرفته و حالِ این دریاچه وخیم تر شده است.

وخامت اوضاع به حدی است که گزارش ها از تبدیل نگین فیروزه ای ایران به کانون ریزگردها و نمک حکایت دارد و دیر یا زود باید در انتظار میلیاردها تن نمکی بود که به صورت گردوغبار و طوفان بر سر مردم این ناحیه سرازیر می شود، بحرانی که نه فقط آذربایجان غربی، شرقی، اردبیل و زنجان بلکه بسیاری از مناطق کشور را فرا می گیرد.

نگین فیروزه ای آذربایجان دریاچه زیبای ارومیه   که زمانی بزرگ ترین دریاچه داخلی ایران و دومین دریاچه شور جهان بعد از بحرالمیت به شمار می رفت با 102 جزیره کوچک و بزرگ و طولی در حدود 130 تا 140 کیلومتر و عرضی بین 15 تا 50 کیلومتر با سطح آبی به عمق متوسط 6 متر که در عمیق ترین نقطه به 25 متر می رسید به بزرگ ترین زیستگاه طبیعی آرتمیا مشهور بود.

اما این زیست بوم با تمام دار و ندارش رو به نابودی است، چرا که به گفته مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست، کاهش میزان نزولات جوی، پایین بودن راندمان آبیاری کشاورزی در حوضه آبریز دریاچه ارومیه و عدم اختصاص آب کافی برای تامین نیاز بیولوژیکی رودخانه های منتهی به دریاچه از عوامل تشدیدکننده بحران و کویری شدن منطقه به شمار می �