شاملوی زبان؛ فراتر از شعر و ادبیات

عاقلی بود که تنها در لحظات شعر شیدا می شد آن هم نه از جنس شیدایی دیگران چرا که اشعار او همه از جنس خرد است و از این رو اگر قرار بر تشبیه باشد چون وجه زبانی او می چربد ماننده کردن به فردوسی شایسته تر است تا حافظ.

- رباره او نوشته ام و قصد تکرار ندارم چرا که مخاطب با جست و جویی ساده می تواند بیابد و بخواند و با مراجعه به بخش ذیل مطالب این نویسنده نیز در دست رس است.

این نوشته اما به قصد یادآوری وجه دیگری از این مختلف الاضلاع (تعبیر دکتر شفیعی کدکنی درباره شاملو) است و آن هم دل بستگی و نقش اوست در بالیدن و زایش زبان فارسی جدای ادبیات.

چرا که زبان، همان ادبیات نیست و از این رو می گویند زبان و ادبیات فارسی یا زبان و ادبیات انگلیسی .

چندان که کم نیستند کسانی که زبان انگلیسی را نیکو می دانند و از عهده خواندن متون به این زبان ومکالمه با آن برمی آیند ولی قادر به خواندن و فهم آثار شکسپیر یا رمان های کلاسیک به زبان انگلیسی نیستند یا به عکس استادان ادبیات انگلیسی که در این عرصه محدودند اما به زبان انگلیسی و نقش ارتباطی آن یاری چندانی نرسانده اند.

دریغا که تا سخن ز زبان فارسی می رود کسانی موضع می گیرند و گمان می کنند در نفی خرده فرهنگ هاست و آن قدر تاریخ نخوانده اند تا بدانند سلطان سلیم عثمانی دیوان شعر به زبان فارسی دارد و شاه اسماعیل صفوی دیو�