زنان معترض افغانستان در انزوا

قوم گرایی، نبود یک رهبر شاخص و قوی و متمرکز، عدم حمایت مردان جامعه شدیدا سنت گرا که حضور پررنگ زنان در جامعه را برنمی تابند و وجود اختلافات داخلی بین زنان.

- مینا نصر در روزنامه شرق نوشت: بیش از 10 ماه از حضور طالبان در کابل می گذرد.

از همان اولین روزهای سیطره طالبان، با وجود فضای رعب و هراس دخترانی شجاع پلاکارد در دست، نوای مخالفت سردادند؛ شعارهایی معنادار که ماهیت طالبان را زیر سؤال می برد: شهر تک جنسیتی بوی تعفن دارد.

نان کار، آزادی حذف زنان= حذف انسان نفس برگزاری چنین تظاهراتی، در آن دوران که شهر در سایه وحشت و اضطراب بود و جهانیان در شوک تسلط دوباره طالبان بودند، شجاعتی سترگ می طلبید.

این اتفاق بارها و بارها افتاد و دختران و زنان کابل که نگران آینده و سرنوشت خود بودند، هر چند وقت یک بار خیابان ها را مملو از حضور خود می کردند تا مخالفت شدید خود را به جهانیان نمایش بدهند.

آنان چندین تظاهرات را علیه طالبان در کابل و دیگر ولایت ها راه اندازی کرده اند.

با اینکه این حرکت ها و تشکل های اعتراضی زنان، بارها توسط طالبان سرکوب و راهپیمایی آنان با استفاده از گاز اشک آور پراکنده می شد اما تداوم آن طالبان را در چالشی جدی در رویارویی با زنان قرار داد.