حقوق بشر آمریکایی در سردشت/از کوچه ای با72 شهید چه می دانید؟

امروز مسئول انجمن دفاع از حقوق مصدومان شیمیایی سردشت حرف ها دارد با مدعیان حقوق بشر آمریکایی و می گوید:«صدای مرا از سردشت می شنوید؟شهری که صدای نفس های به شماره افتاده هزاران ریه شیمیایی شده تا الان بایدگوش تان را کر می کرد!چرا بیانیه نمی دهید؟ رسانه .

- گروه زندگی؛عطیه اکبری: کلمه ها گاهی چه بی خاصیت  می شود وقتی قرار باشد روزی از تیرماه  1366؛ روز بمباران شیمیایی سردشت را بریزد در واژه ها.

شاهدان عینی بمباران شیمیایی سردشت هم کم می آورند! نمی دانند چه بگویند.

تازه آنها که مثل ما خبرنگاران بازی با کلمات را بلد نیستند.

وقتی می خواهند  نهایت تلخی روز بمباران شیمیایی سردشت را با آن لهجه پر از غیرت کردی بگویند، مثل رحیم کریمی واحدی کمی مکث می کنند، چه بگوییم خانم.

بعد کار خودشان را راحت می کنند با یک جمله: آن روز سردشت آخرزمان شد.

  حقوق بشر آمریکایی در سردشت *آن روز سردشت آخر زمان شد خوب حق دارند.

وقتی می گویند آخرزمان تو هم دیگر نمی توانی کلمه برایش بیاوری، اینجاست که تصاویر مثل یک نیروی کمکی به فریادت می رسند.

رحیم کریمی واحدی هم از تصاویر مدد می گیرد و کمی هم کلمه خرجش می کند و می گوید: به فاصله چشم بر هم زدنی ببینی پدر.