روزگار خوش پشت بام خوابی در طهران قدیم

در روزگاری نه چندان دور،که هنوز خبری از رشد قارچ گونه آپارتمان های سربه فلک کشیده نبود،خوابیدن روی بام ها، در شب های تابستان از رسوم مردم طهران قدیم بود.

- به گزارش تابناک به نقل از همشهری آنلاین، از دم دمای عصر کار خانم خانه با آب و جارو کردن پشت بام و پهن کردن زیرانداز و بساط کاهو و سکنجبین شروع می شد.

وزیدن گاه و بیگاه نسیم خنک در هوای گرم تابستانی، پشت بام ها را بهترین فضا برای خوردن یک شام خوشمزه تبدیل می کرد.

بساطی که با هنر مادر خانواده به بهترین شکل داخل مجمعه بزرگ مسی آماده می شد و پدر یا پسرهای خانواده وقت شام این مجمعه را با مهارت خاصی از پله های باریک و کوچک حد فاصل خانه تا پشت بام حمل می کردند.

خسرو خورشیدی در کتاب آن روزگاران تهران که حاصل نقاشی های سیاه قلمش از تهران معاصر و سال های آغازین عصر حاضر است با یادی از این ماجرا نوشته است: در دهه های 10 و 20 شمسی خوابیدن در پشت بام ها در تابستان ها بسیار رایج بود، حتی اگر خانه ای فضایی بزرگی هم داشت، در پشت بام فضایی بود که همه آسمان بالای سرت را در تملک تو می نهاد، در بیشتر خانه های قدیمی دور پشت بام را حفاظی احاطه می کرد.

پس از غروب آفتاب، رختخواب ها را روی فرشی که در مدن روز روی رختخواب ها قرار داشت پهن می کردند، کم کم خنکای نسیم عصرگاهی بستر را خنک می کرد.