آخرین سخنرانی زنده یاد محمود دعایی/ حُسن من این است، که به خوبان علاقه مندم

زنده یاد سیدمحمود دعایی در آخرین سخنرانی خود، یکشنبه هشتم خرداد 1401 در خانه اندیشمندان علوم انسانی پشت تریبون رفت و درباره ضرورت تکریم اصحاب علم و دانش سخن گفت.

- به گزارش خبرنگار حوزه اندیشه خبرگزاری فارس، زنده یاد سیدمحمود دعایی در آخرین سخنرانی خود، یکشنبه هشتم خرداد 1401 در خانه اندیشمندان علوم انسانی پشت تریبون رفت و درباره ضرورت تکریم اصحاب علم و دانش سخن گفت.

وی در ابتدا ضمن تقدیر و تشکر اظهارداشت: در این جمع من یک استثنای منقطع هستم، نه اندیشمندم و نه اهل معرفت، فقط یک حُسن دارم و آن این است که به اندازه شعورم به خوبان علاقه مندم.

وی با اشاره به اینکه من به بزرگانی که در این کشور نقش داشتند و تأثیرگذار بودند، عشق می ورزم، گفت: از استاد اسلامی ندوشن چند خاطره دارم که نقلش خالی از لطف نیست.

شخصیتی که ایشان داشتند و در ذهن ما نیز نقش بسته بود، حکایت از کسی است که بسیار فراتر از عصر خودش و شخصیت های پیرامونی اش نقش و اثر داشت.

مجیز هیچ کس را نگفت.

او تنها شخصیت فرهیخته کشور بود که در قضیه شانتاژ و تبلیغات گسترده برای جشن های 2500 ساله سکوت کرد و هیچ اظهارنظری را از خود نشان نداد و رژیم گذشته را آزرد که سرانجام عملش این شد که خود را در تنگنای انزوا قرار دهد.