موجه بودن باور متداول به خداوند بر اساس معرفت شناسیِ مبتنی بر شنیده های اطمینان یافته- بخش اول

حمیدرضا آیت اللهی عضو هیات علمی دانشگاه در مقاله ای نوشت: چالش های معرفت شناسانه بسیاری حول توجیه باور به خداوند در سه قرن گذشته وجود داشته است.

- به گزارش خبرگزاری فارس، متنی که می خوانید بخش اول مقاله حمیدرضا آیت اللهی عضو هیات علمی دانشگاه با عنوان موجه بودن باور متداول به خداوند بر اساس معرفت شناسیِ مبتنی بر شنیده های اطمینان یافته است: چالش های معرفت شناسانه بسیاری حول توجیه باور به خداوند در سه قرن گذشته وجود داشته است بگونه ای که برخی همچون پلنتینجا صرف تضمین را بجای توجیهِ استدلالی در این زمینه مطرح کردند و باور به وجود خداوند را باوری پایه نشان دادند.

اما میلیون ها انسان بدون توجه به این چالش ها، باور به وجود خداوند را بدون آن که ایمان گرا باشند برای خودشان موجه می دانند.

این توجیه از کجا ناشی می شود؟ آیا توجیه آنها از لحاظ معرفت شناسی قابل تبیین است؟ سنت معرفت شناسیِ دوران مدرن فقط باور صادق موجه را معتبر می دانسته است، باوری که توسط فرد توجیه خود را بدست آورده باشد.

آیا اغلب معرفت های ما از این راه بدست می آید؟ چگونه مشارکت دیگران را در کسب معرفت می توان مورد بررسی قرار داد؟ معرفت اجتماعی و یا گواهی و یا معرفتِ مبتنی بر شنیده های اطمینان یافته چگونه می توانند نقش فعالی در معارف ما مخصوصا معرفتهای دینی ما داش�