خاطره عاطفی هوشنگ مرادی کرمانی درباره دعایی

آقای دعایی پشت میکروفن که رفت به جای این که حرف بزند ، سرش را روی تریبون گذاشت و شروع به گریه کرد .

همه مات شان برد که چرا این کار را می کند.

- عصر ایران- رسم غالب این است که درباره روحانیون درگذشته هم لباسان و اگر سیاسی هم بوده باشد هم فکران سخن بگویند و خاطره نقل کنند.

باستانی پاریزی درباره اش نوشت و در ممات هم یک کرمانی پرآوازه دیگر هوشنگ مرادی کرمانی- نویسنده کودک و نوجوان و خالق اثر ماندگار قصه های مجید خاطره ای از کودکی دعایی را به نقل از خود او با ایسنا در میان گذاشته است: وی با بیان این که سیدمحمود دعایی آدم متواضع و فروتنی بود می گوید : بارها به ایشان گفتم تواضع و فروتنی را کلی شرمنده کرده ای.

مرادی کرمانی گفت: چه می توانم درباره اش بگویم ؟! ایشان آن قدر در مقابل آدم های کوچک و بزرگ متواضع و فروتن بودند که یک بار به او گفتم پیش آمده از این تواضع و فروتنی خسته شوید و یا این مسئله برای تان دردسر و توهینی شود؟ گفت بعضی ها گفته اند اما من برای این حرف ها اهمیتی قایل نیستم، از این که به بندگان خدا دارای هر نوع تفکر و عقیده ای، احترام بگذارم خوش حال می شوم.

بارها شنیده ام که گفته اند دعایی تنها مدیری در سرتاسر ایران است که هر وقت بخواهید می توانید یک راست بروید اتاقش و با او صحبت کنید، بی آن که نگهبان و دربان و محافظی داشته باشد.