بانوی روستایی که کار فراموش شده ای را زنده کرد+ عکس

ایده کار زمانی به ذهنش رسید که در کلاس های آموزش تابلو فرش با زنانی آشنا شد که هم استعداد و علاقه زیادی به بافت فرش نشان می دادند و هم نیاز به کسب درآمد و استقلال مالی داشتند.

حین همین کلاس ها بود که تصمیمش را گرفت؛ باید کارگاه بافت فرشی تاسیس کند، ابزار و لوازم مورد نیاز را تهیه و بافنده ها را پیدا کند و این هنر ملی اما فراموش شده را زنده کند.

جایی که زندگی می کرد، منطقه قشلاق نشین ایل قشقایی بود و در طول تاریخ ، سالیان سال، پاییز و زمستان ها، میزبان عشایری بوده که از استان فارس به این منطقه از استان بوشهر کوچ می کردند؛ بخش بوشکان و ارم از توابع شهرستان دشتستان.

هنر روستایی که فراموش شد مراودات اجتماعی بومیان دشتستان با عشایر آنقدر گسترده بود که بتوانند از یکدیگر کسب هنر و فرهنگ کنند.

زنان ایل، بافندگی که جزیی جدایی ناپذیر از زندگی شان بود را به زنان بومی این مناطق آموزش داده بودند.

سال های دور در این خطه از خاک استان بوشهر، درون هر خانه ای دار قالی ای برپا بود و زنان و دختران روستایی فرش و گلیم و گبه می بافتند و دستمزدشان، کتاب و دفتری می شد برای تحصیل فرزندان، یا جهیزیه دختران دم بخت، یا سروسامان دادن پسران در آستانه ازدواج.