با جهاد راه بسته نیست/ از ساخت خانه برای محرومان تا دوا و درمان

به دورترین نقاط سفر می کنند؛ بی ادعا اما پردغدغه؛ در مناطقی دوردست و محروم با مردمانی تنگدست اما گشاده رو هم سفره می شوند؛ هم صحبتی باعث می شود روزگار جدیدی برایشان رقم بخورد.

یکی از بی خانمانی می گوید؛ یکی از نبود آب، یکی از نبود مدرسه می گوید و آن یکی از بیماری و دغدغه دارو گلایه می کند، با جان و دل همه را گوش می کنند، آستین همت بالا می زنند و با لبیک یا خامنه ای و جهادگرانه پای کار حاضر می شوند.

اخلاصشان مثال زدنی است؛ گویا جهادگری را ابتدا از نفس خود شروع کرده اند و خودسازی مرحله ابتدایی کارشان بوده است، آری جهاد با نفس؛ همان که دستاورد کارشان (اردوهای جهادی) است.

اینکه غرور تحصیلات و جایگاه اجتماعی را زیر پا گذاشته و از تمام لذت های دنیوی چشم پوشی کرده و خود را وقف خدمت به دیگران کنند، روح و نفسشان را جلا داده آنچنان که به فکر ایجاد انگیزه و امید در مردمی هستند که سهم آنها زندگی در مناطق محروم شده است.

اینگونه است که کوله بارش را می بندد؛ بی ریا و خالصانه راهی سفری می شود که آورده اش نه پول و مادیات و نه پست و مقام است، بلکه پاداشش دست های پینه بسته و پاهای خسته ای است که وقتی لبخند رضایت را در چهره مردمان آن دیار می بیند، همان نیز از یادش می رود.