دریچه ای رو به دل های بی قرار؛ شبی که آسمان به زمین نزدیک شد

خبرگزاری فارس شیراز، سمیه انصاری فرد: از سایه ام گریختم تا به اینجا رسیدم و مثل کسی که گمشده ای دارد گوشه ای خلوت کردم، در جایی که به حرم نزدیک تر باشد.

حوصله ام انگار نخ کش شده باشد، دیگر تاب و قرار نداشت و می خواست امشب با دست پر برگردد! اما چیزی درونم نهیب می زد که توقع را کم کن، نفس لجام گسیخته را مهار بزن و یک گوشه نظاره گر باش.

مدت ها از آخرین زیارتم می گذشت.

زیاد شنیده بودم که سید علاالدین حسین(ع) شب های دوشنبه(یکشنبه شب) مراد می دهد و کسی پشت در حاجت خواهی نمی ماند.

سال ها پیش برای شفای عزیزی به این آستان مقدس آمدم اما این شبِ دوشنبه، به شفای دل خودم ! قرار هفتگی شیرازی ها با حرم آستانه احیای شب بیست و سوم ماه رمضان که محتمل ترین شبِ قدر است با آن شبِ معروف مقارن شده بود.

قرار هفتگی شیرازی ها با حرم آستانه سید علاءالدین حسین که برادرِ امام رضا و برادر شاهچراغ است.

جمعیت راهی صحن حرم می شدند و من همان کنج را دو دستی چسبیده بودم که دید کافی داشته باشم.

می خواستم جایی قرار گیرم که به آسمان نزدیک تر باشد! پس به حوصله ذرات معلق هوا آویختم تا وجود توخالی مرا با خود بالا ببرد و آنجا میان زمین و آسمان، قدری خوشه چین باشد اما.