غربی ها چگونه به جنگ پرداخته اند؟

محسن حنیف با بررسی جنگ در ادبیات اروپا و امریکا از اهل قلمی می گوید که گاه جز خوبی در جنگ نمی دیدند و در عین حال به نویسندگانی که سیمایی تاریک و تلخ از سنگرهای جنگ، - حمله های شیمیایی و کشته شدن سربازان در جبهه های نبرد می دهند، اشاره می کند.

این استادیار دانشگاه خوارزمی، مترجم و پژوهشگر در گفت وگو با ایسنا درخصوص نمود مقوله جنگ در ادبیات، به ویژه آثار ادبی غرب اظهار کرد: جنگ در ادبیات اروپا سابقه ای طولانی دارد و به هومر در قرن هشتم پیش از میلاد می رسد؛ داستانی که اغلب مردم حالا با آن آشنایی دارند، تخیل ما را سالیان سال مشغول خود کرده است.

او در ادامه با بیان این که در واقع از آغاز، جنگ جزو لاینفک ادبیات داستانی و نمایشی اروپا بوده است، گفت: البته اگر بخواهیم به زمانی نزدیک تر اشاره کنیم، تقریبا تمامی تراژدی های ویلیام شکسپیر نیز در پس خود بن مایه ای درباره جنگ و نزاع ملل دارند.

شکسپیر که 500 سال پیش می نوشت مکان حدوث تراژدی خانوادگی اتللو را به شکلی بسیار ظریف در قبرس می گذارد؛ جایی که اتللو به عنوان سردار سپاه ونیزی باید با سپاه عثمانی بجنگد و نزاع بین این دو قدرت نظامی، نمودی بیرونی از کشمکش درونی اتللو است.

در تراژدی هملت نیز چنین است: پدر هملت کشته شده و اکنون سپاه نروژ قصد حمله به سمت مرزهای دانمارک را دارد.