شما سیدمحمود دعایی را نمی‏ شناسید

بوسیدن دست بزرگان از یک سو نشانه احترام و قدرشناسی نسبت به آ‎نها و از دیگر سو نشانه تواضع و فروتنی کم‎نظیر سیدمحمود دعایی است.

حتم دارم دعایی در لحظه مواجهه با رییسی ذره ای به حوزه سیاست فکر نمی کرده و صرفا عملی عاطفی و احساسی انجام داده است.

- سیدی که درون سیاست افتاده اما به دام سیاست نیفتاده است.

به گزارش ایسنا، در یادداشتی به قلم علی حقگو درباره سیدمحمود دعایی آمده است: موج اظهار نظرها و پیشداوری‎ها و کامنت‎های اینترنتی درباره یک حرکت کوچک شخصیتی شناخته‎شده و انقلابیِ السابقون، نشان از تحریک‎پذیری غیر طبیعی و ناهنجار جامعه سیاسی کشور دارد.

سیدمحمود دعایی نیازی به معرفی ندارد.

از آغازین سال‎های دهه 40 پا در عرصه فعالیت سیاسی گذاشت و بلافاصله به مراد خویش، روح‏ الله خمینی پیوست و تا آخر عمرِ بنیان‏گذار انقلاب به او و آرمان‎های او وفادار ماند.

آن موقع که سیدمحمود دعایی در کشاکش فعالیت‎های پرخطر سیاسی و مبارزاتی بود، بسیاری از کسانی که اینک به او ایراد می‎گیرند، به دنیا نیامده بودند.

درباره رفتار اخلاقی او اینک دیگر نیازی به شرح و بسط نیست.

او یار مظلومان و کس بی‎کسان است.

همیشه بزرگان فرهنگ و ادب و هنر و حکمت و دانش را به تمامی احترام می‎کند و دست بزرگان اهل نظر و خادمان مردم را می بوسد.