آسیب های پرداختن به تاریخ در داستان

شهریار زمانی با بیان این که علاقه مندی به موضوعات تاریخی و شخصیت های تاریخی یکی از ویژگی های ادبیات در چند سال اخیر بخصوص سال 1400 بوده، به آسیب شناسی این حوزه پرداخته است.

- این نویسنده که در اکثر داستان هایش رگه هایی از رویدادهای تاریخ معاصر دیده می شود و در سال های اخیر چهار داستان خانه پدری (جلال ال احمد)، عزیز (دکتر مصطفی چمران)، را درباره شخصیت های تاریخی در قالب داستان به چاپ رسانده است در یادداشتی که درباره وضعیت ادبیات و کتاب در سال 1400 با عنوان گذر از ایدئولوژی و رسیدن به راهبرد در سال پایانی قرن سیزدهم در اختیار ایسنا قرار داده، نوشته است: علاقه مندی به موضوعات تاریخی و شخصیت های تاریخی یکی از ویژگی های ادبیات (داستان، تاریخ شفاهی و زندگینامه) در چند سال اخیر بخصوص سال 1400 بوده است.

این اتفاق حتی در سینما و تلویزیون (فیلم های داستانی و مستند) هم به نوعی افتاده است و مخاطب خود را پیدا کرده است.

پرداختن به تاریخ بخصوص تاریخ معاصر امر عجیبی نیست، بخصوص برای جامعه ای که در 43 سالگی یک انقلاب بزرگ و به نوعی آخرین انقلاب جریان ساز قرن بیستم میلادی دارد نفس می کشد.

آثار این انقلاب بر همه شئون فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و غیره سایه افکنده است و طبیعی است که بخش های مختلف جامعه به ویژه نویسندگان و دیگر هنرمندان بخواهند نقاط ضعف و ق