از تواشیح اسماءالحسنی تا افطاری در بمبیی

پنجمین غروب رمضان 1442 هجری قمری فرا رسید تا پس از یک روز تلاش در این روز های پرحرارت، بار دیگر میهمان ضیافت الهی باشیم؛ ضیافتی که همچنان فرصت پیوستن به آن فراهم است و سفره لطف پروردگار همچنان برای مؤمنین گشوده است تا در ماهی که بیش از هزار ماه فضائل دارد، - یا عَلِیُّ یا عَظیمُ، یا غَفُورُ یا رَحیمُ، اَنْتَ الرَّبُّ الْعَظیمُ، الَّذی‏ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَی‏ءٌ وَهُوَ السَّمیعُ الْبَصیرُ، وَهذا شَهْرٌ عَظَّمْتَهُ وَکَرَّمْتَهُ، وَشَرَّفْتَهُ وَفَضَّلْتَهُ‏ عَلَی الشُّهُورِ، وَهُوَ الشَّهْرُ الَّذی‏ فَرَضْتَ صِیامَهُ عَلَیَّ، وَهُوَ شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی‏ اَنْزَلْتَ فیهِ الْقُرْآنَ، هُدیً لِلنَّاسِ وَبَیِّناتٍ مِنَ الْهُدی‏ وَالْفُرْقانِ وَجَعَلْتَ فیهِ لَیْلَهَ الْقَدْرِ، وَجَعَلْتَها خَیْراً مِنْ اَلْفِ شَهْرٍ، فَیا ذَالْمَنِّ وَلا یُمَنُّ عَلَیْکَ، مُنَّ عَلَیَّ بِفَکاکِ رَقَبَتی‏ مِنَ النَّارِ، فیمَنْ تَمُنُ‏ عَلَیْهِ، وَاَدْخِلْنِی الْجَنَّهَ، بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ.

ای والا ای‏ بزرگ ای آمرزنده ای مهربان تویی پروردگار بزرگی که نیست مانند او چیزی‏، و او شنوا و بیناست و این ماهی است که آن را بزرگ و گرامی داشته و او را شرافت و برتری داده ‏ای‏، بر ماه های دیگ�