بازگشایی مدارس و سلامت روان دانش آموزان

کرونا به وضوح نشان داد که مهم ترین کارکرد مدرسه، تربیت روانی و اجتماعی دانش آموزان است و هرچه مدت زمان قرنطینه طولانی تر شد، اهمیت نقش آن در سلامت روان فرزندان نیز بیشتر نمایان شد، - به گونه ای که امروزه کمتر کسی می تواند نقش تربیتی مدارس را کتمان کند.

قرنطینه دو ساله دانش آموزان رشد جسمی و روانی و به ویژه رشد اجتماعی، شناختی و هویت یابی آن ها را با مخاطره مواجه کرده است.

دانش آموزان، به خصوص دانش آموزان نوجوان به دلیل اینکه در سن تحول جسمی، شناختی، اجتماعی، هیجانی، رفتاری و اخلاقی هستند، در دوران پاندمی کووید 19 التهابات بسیار بالایی را تجربه کردند.

با قرنطینه و بسته شدن مدارس شاهد آن بودیم که تحولات رشدی و شناختی که باید در دانش آموزان ایجاد می شد با وقفه مواجه بود که اگر نتوانیم آن را هم اکنون جبران کنیم، با آسیب های جدی در دانش آموزان فعلی و بزرگ سالان آینده روبرو خواهیم شد و این مسئله بزرگ ترین نگرانی ما است.

آسیب های روانی بلندمدت و بسیار فرسایشی خواهد بود و گاهی تا چند دهه می توان شاهد اثرات مخرب این پاندمی بود.

کرونا و فضای مجازی باعث شده که مشکلاتی برای سلامت روان دانش آموزان ایجاد شود که در آینده به شدت خطرساز است.