روز طبیعت و سفر به زرچشمه هونجان منطقه ای بکر در دل رشته کوه های زاگرس

به گزارش خبرگزاری فارس از اصفهان، در مورد نوروز و تک تک لحظات آن می توان هزاران سطر و شاید صفحه نوشت و آن را در دفتر چند هزار ساله ایران زمین به ثبت رساند.

هر کدام از روزهای نوروزی برای خود یک فلسفه و تاریخچه ای دارد و بسیاری از ما چه از روی کنجکاوی و چه از روی حس وطن پرستی می خواهیم از چند و چون داستان های این روزها سر در بیاوریم.

در روزگاران قدیم مردم بابل و فلات ایران بر این باور بوده اند که هر یک از دوازده ستاره حاکم بر جهان که در یکی از برج های آسمانی قرار دارند، هزار سال بر جهان حکومت می کنند و در نتیجه، عمر جهان پهناور دوازده هزار سال خواهد بود و در پایان این دوازده هزار سال در آسمان و زمین آشفتگی ایجاد خواهد شد و هرج و مرجی که در عزل ایجاد شده دوباره جهان را فرا خواهد گرفت؛ از این رو، سال را بنا بر همین باور به دوازده ماه تقسیم کرده اند و هر ماه از سال نماد هزار سال از عمر جهان شد؛ بنابراین 12 روز آغاز سال نماد همه ماه های سال بوده است.

سیزده، روز پایان دوره جشن های نوروزی است؛ در این روز مردم بنا بر یک سنت فرهنگی از خانه ها بیرون و به دشت و صحرا و باغ می روند تا آخرین روز عید را در طبیعت و در کنار سبزه و گیاه و آب روان چشمه ها و جویبارها به شادی و خوشی بگذرانند.