روزگار وصال چون بگذشت/ نگاهی به زندگی سراسر تلاش استاد عبدالکریم وصال

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، وصال شیرازی نام و نسب یکی از خاندان های قدیمی و هنری شیراز است.

شجره این خاندان لااقل از دوران صفوی معلوم است و از همین دوران بعضی از اعضای این خاندان در امور دیوانی مشغول بودند و حتی به مقامات دبیری و استیفای دیوان نادرشاه افشار و کریم خان زند رسیدند، با این حال، مهم ترین و برجسته ترین فرد از خاندان وصال شیرازی، میرزا محمد شفیع (1197-1262 ق) بود که آرامگاه وی در مقبره الشعرای حافظیه است.

او میرزا کوچک لقب داشت و وصال تخلص می کرد.

وصال نامی بود که ابوالقاسم سکوت، از عرفای بزرگ شیراز، به او داده بود و این نام برای همیشه بر روی این خاندان باقی ماند.

شش فرزند او وقار، حکیم، داوری، فرهنگ، توحید و یزدانی نیز در علم و هنر راه پدر در پیش گرفتند به طوری که این خاندان در دوران قاجار به عنوان یکی از مطرح ترین خاندان های ادیب و هنرمند ایران شناخته می شدند.

در سومین نسل از یزدانی، علی وصال متخلص به روحانی را می بینیم که شاعر و خوشنویس و ادیب و صاحب کتاب گلشن وصال در معرفی و شرح احوال و آثار خاندان وصال و رییس انجمن ادب فارس به مدت 30 سال بوده است و در جوار آرامگاه حافظ، در کوی خرابات و گوته در آرامگاه خانوادگی وصال، به خاک سپرده شده است.