معلم افغانستانی که کنار خیابان ساعت تعمیر می کند

سال هاست مردم تهران مرد ساعت سازی را در خیابان طالقانی می بینند که تنها با یک صندلی و کیف ساعت مردم را یک گوشه از پیاده رو تعمیر می کند.

مجله مهر یک روز با این پیرمرد همراه شده است.

- ؛ گروه مجله – جواد شیخ الاسلامی: دوازده سال است که عابران، مسافران و مجاوران خیابان طالقانی تهران مرد میانسال و جا افتاده ای را روبروی مترو طالقانی می بینند که با کاپشنی مشکی، یک کلاه ساده سیاه و حالا ماسکی که صورتش را پوشانده و او را مرموزتر و ناشناخته تر از قبل کرده، روی یک صندلی ساده نشسته، کیف سامسونیت سیاه رنگش را روی دو زانو گذاشته و سربه زیر و ساکت و نجیب در حال تعمیر ساعت رهگذران است.

شاید شما هم بارها و بارها از روبروی او رد شده اید و به سادگی رفتار و استمرار کار و چگونگی درآمد و تعاملش با مشتریان و نیز نحوه اشتغال و زندگی او فکر کرده اید.

شاید بارها فکر کرده اید که مگر کسی با تعمیر ساعت آن هم بدون مغازه و توی یک پیاده رو در یک خیابان نه چندان شلوغ، با یک کیف سامسونیت کوچک و ساده، می تواند زندگی اش را اداره کند؟ مگر این کار چقدر درآمد دارد؟ در روز چندتا مشتری دارد؟ از هر مشتری بابت تعمیر ساعت چقدر دستمزد می گیرد؟ مشتریانش چه کسانی هستند؟ در روزهای سرد و یخبندان چه می کند؟ در روزهای آفتابی و داغ کجا می رود؟ اصلاً کارش خوب هست یا نه؟! ساعت ر�