ساز رَباب، عامل اتصال فرهنگ ایرانی و افغانستانی

فاروق رحمانی، نوازنده رباب بلوچی گفت: رباب، اصلی ترین ساز در شرق بلوچستان یا مرز پاکستان است که تنها کلام را می توان در آن منطقه مهم تر از رباب به شمار آورد که در درآمد اغلب سازها به کارگرفته می شود.

- به گزارش خبرنگار موسیقی خبرگزاری فارس، دومین برنامه از نشست های پژوهشی جشنواره، شنبه 23 بهمن در تالار استاد امیرخانی با حضور علی توکلی (نوازنده رباب)، فاروق رحمانی (نوازنده رباب بلوچی) و محمدنسیم خوشنواز (نوازنده رباب افغان)، احمد صدری و بابک خضرایی دبیر این بخش با عنوان رباب در موسیقی ایران و افغانستان برگزار شد.

در آغاز این نشست، علی توکلی گفت: نکته ای که باید به آن اشاره کرد این است که رباب مانند بسیاری از سازهای ناپدید شده در دوران صفویه نیز جز نام، در هیچ کجا تصویر مشخصی نداشته و نمی توان گزارش مشخصی حداقل از گستردگی آن در مرکز یافت.

گمان می رود که رباب یک ساز نیست بلکه سلسله نامِ گونه ای از سازهاست.

مانند اشعار حافظ که در آن ها از ساز و رباب و حتی پیش از آن، منظور از این رباب نه، بلکه خانواده سازهایی است.

درست مانند ساز تار که مخفف نامی طولانی تر است: تنبور دو تار خراسانی یا حتی ساز کمانچه که اطلاق جزء به کل ماجرا است.