تحیر و اشک حاج قاسم از التماس های یک رزمنده

فرمانده لشکر ثارالله در یک لحظه او را در بغل می فشارد و خود نیز با او گریه می کند.

در واقع او حیران مانده است.

- به گزارش ایسنا، در غروب روز 1364/11/20 درحالی که چندساعتی بیشتر به شروع عملیات و حرکت غواص ها نمانده است و همه یگان ها، پس از هفته های متمادی، مراحل مقدماتی را برای چنین لحظه ای، مجدانه پشت سر گذاشته اند، آخرین فعالیت ها و تلاش ها صورت می گیرد.

در حاشیه ساحل، نیروی گردان ها در سنگرهای حداکثر 10 نفره و یا در خانه های متروک منطقه، اسکان یافته اند.

قبل از اذان مغرب، نفرات شام خود را صرف کرده و برای اقامه نماز اول وقت، وضو گرفته اند.

در ساعت 19 هوا به کلی تاریک می شود و نم نم باران که ساعتی قبل شروع شده است، کمی شدیدتر می شود.

در داخل نهرها، بسیاری از واحدها به کار خود سرعت می دهند.

لبخند ذوق و اشتیاق فرارسیدن عملیات، در چهره نیروهای پیاده به روشنی مشهود است.

از بین رزمندگان، غواص ها حال دیگری دارند و صدای عبادت و نماز و استغاثه شان، در خانه ای متروک و بزرگ تا شعاع زیادی را پوشانده است.

استغاثه رزمندگان برای شرکت در عملیات در یکی دیگر از یگان ها به دلیل کمبود لباس غواصی قرار می شود از دو گروهان موجود غواص، دو دسته از عملیات حذف شوند.