اینجا نت ها یخ می زنند

تهران چه معناهای متفاوتی در ذهن ساکنان و مسافرانش دارد.

برای یکی جایی است برای کار و آرامش و برای دیگری خوابگاهی موقت برای به دست آوردن پولی ناچیز به قیمت دلتنگی و تحمل زمهریر زمستان.

- به گزارش ایسنا، روزنامه ایران نوشت: از دستان یخ زده مردی که وسط یک کوچه بن بست ایستاده و آرشه را روی ویولن می کشد صدای بهار می آید؛ صدایی که به گوشم ملودی ترانه ای فولکلور به نظر می آید.

سرش را قد آپارتمان هایی که محاصره اش کرده اند، بالا می آورد تا شاید شنونده ای اسکناس مچاله شده ای را از پنجره به پایین پرتاب کند یا کودکی ذوق زده با مبلغی ناچیز از پله ها بدود تا خودش را به او برساند.

لخ لخ کنان ویولن را زیر بغل می زند، دستانش را در جیب کاپشن می گذارد تا گرم بماند و بدون هیچ انعامی خودش را به ابتدای کوچه می رساند، می نشیند روی پلکان و خستگی درمی کند.

این روزهای آخر سال مانند گذشته، کوچه های تهران از نوازندگان دوره گرد پر شده است؛ مردانی که از شهرها و روستاهای مختلف کشور خودشان را به تهران می رسانند تا از این طریق درآمدی به دست بیاورند و چرخ زندگی را بچرخانند؛ یکی با ساز یکی همراه آمپلی فایر قدیمی که ملودی پخش می کند و مرد دوره گرد روی ملودی طبل می زند.