استادی که از گفتن «نمی دانم» خجالت نمی کشید

ایرج افشار در «نادره کاران» درباره مجتبی مینوی می نویسد: ارزش واقعی مینوی به جز استحکام روش تحقیق و زبان گویا و برّا و مسلط، در شیوه دلیرانه و بی باکانه اش بود که وهمی و ترسی از گفتن آنچه می دانست نداشت، - ایرج افشار در نادره کاران درباره مجتبی مینوی می نویسد: ارزش واقعی مینوی به جز استحکام روش تحقیق و زبان گویا و برّا و مسلط، در شیوه دلیرانه و بی باکانه اش بود که وهمی و ترسی از گفتن آنچه می دانست نداشت، هرچه می دانست می گفت و همیشه خبرآور تازه های علمی بود.

اما آنچه نمی دانست پوشیده نمی کرد.

صریح می گفت نمی دانم .

از گفتن نمی دانم خجلت نمی کشید لذت هم می برد.

به گزارش ایسنا، صفحه منسوب به محمدرضا شفیعی کدکنی، شاعر و استاد ادبیات با به اشتراک گذاشتن بخش هایی از نادره کاران (سوگنامه ناموران فرهنگی و ادبی) نوشته ایرج افشار، از مجتبی مینوی یاد کرده است که در ادامه می آید: با یادِ پژوهشگرِ نستوه و ستیهنده فرهنگِ ایران که در ششم بهمن 1355 به جهان مینوی خود رفت؛ ▪️مینوی هم رفت و به جهان مینوی خود وصل شد [ششم بهمن 1355].

او از خاندانی بود که همه قبیله او عالمانِ دین بودند.

از مدت هفتادوسه سال که بزیست، پنجاه وپنج سالش را در راه کسب معارف و علوم اسلامی و ایرانی و نشرِ تحقیقات و مطالعاتی که عمیقاً حاصل کرده بود، مصروف کرد.